Dava, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 32. maddesine dayalı olarak gaiplik kararı verilmesi talebine ilişkindir. 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 32/1. maddesinde; ”Ölüm tehlikesi içinde kaybolan veya kendisinden uzun zamandan beri haber alınamayan bir kimsenin ölümü hakkında kuvvetli olasılık varsa, hakları bu ölüme bağlı olanların başvurusu üzerine mahkeme bu kişinin gaipliğine karar verebilir.” hükmü ile aynı Kanunun 35/2. maddesinde, ”Gaiplik kararı ölüm tehlikesinin gerçekleştiği veya son haberin alındığı günden başlayarak hüküm doğurur.” hükmü yer almaktadır.
T.C YARGITAY
8.Hukuk Dairesi
Esas: 2018/ 12468
Karar: 2018 / 16073
Karar Tarihi: 24.09.2018
Dava: Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.
Karar: Davacı Ş. T.’ın, kardeşi F. T.’ın gaipliğine karar verilmesine ilişkin talebi hakkında Manavgat Sulh Hukuk Mahkemesince verilen ve Yargıtay’ca incelenmeksizin kesinleşen 14.05.2015 gün ve 2014/575 E. 2015/572 K. sayılı kararın yürürlükteki hukuka aykırı olduğu iddiasıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 12.07.2018 gün ve 2018/59477 sayılı yazısıyla kanun yararına temyiz edilerek bozulması istenilmiş olmakla, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü:
Dava, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 32. maddesine dayalı olarak gaiplik kararı verilmesi talebine ilişkindir. 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 32/1. maddesinde; ”Ölüm tehlikesi içinde kaybolan veya kendisinden uzun zamandan beri haber alınamayan bir kimsenin ölümü hakkında kuvvetli olasılık varsa, hakları bu ölüme bağlı olanların başvurusu üzerine mahkeme bu kişinin gaipliğine karar verebilir.” hükmü ile aynı Kanunun 35/2. maddesinde, ”Gaiplik kararı ölüm tehlikesinin gerçekleştiği veya son haberin alındığı günden başlayarak hüküm doğurur.” hükmü yer almaktadır.
Dosyadaki bilgi ve belgelerin incelenmesinden, gaipliğine karar verilen F. T.’ın 04.12.1995 tarihinde kaybolduğu ve kendisinden bir daha haber alınamadığı tespiti yapılmış ise de, adı geçenin ölümü hakkında kuvvetli olasılığın varlığı ispatlanamadığından, davanın bu sebepten reddine karar verilmesi yerine kabulü doğru görülmemiştir.
Sonuç: Bu itibarla yukarıda açıklanan nedenlerle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK’nin 427. maddesi gereğince sonuca etkili olmamak kaydıyla kanun yararına BOZULMASINA ve gereği yapılmak üzere kararın bir örneği ile dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderilmesine, 24.09.2018 gününde oybirliği ile karar verildi. (¤¤)
RGT: 30.11.2018
RG NO: 30611
(4721 S. K. m. 32) (1086 S. K. m. 427)